آقای بازیگر: این‌بار نقش زن امیرسلیمانی را بازی می‌کنم! +تصاویر
تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۸۵۸۴۱۶
بازیگر سریال "قهوه تلخ" گفت: این که می‌گویند تئاتر حیات خلوت بازیگران سینما است را اصلاً درک نمی‌کنم. تئاتر شرافت بازیگر است، تئاتر بنیاد بازیگری است و بازیگران برای برگشتن به تعادل و شرایط آرمانی باید تئاتر کار کنند. مگر می‌شود تئاتر حیات خلوت بازیگران باشد.
خبرگزاری میزان: میرطاهر مظلومی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون از جمله بازیگرانی است که در نقش‌های متفاوتی به ایفای نقش پرداخته است.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خبرنگارما به بهانه حضور وی در نمایش بنگاه تئاترال و همچنین کم‌کاری‌های اخیر وی در سینما با مظلومی به گفت‌وگوی تفصیلی نشسته است که در ادامه خواهید دید.
میرطاهر مظلومی از سال 90 به بعد نسبت به دهه 80 کم‌کار‌تر شده، آیا تعمدی در این اتفاق وجود دارد؟
مثل اکثر بازیگران من هم بیکارم، چون اصلاً کاری وجود ندارد که ما بخواهیم کار کنیم یا نه. این سالها تولیدات بسیار کم شده و یا اگر کاری تولید می‌شود با هزینه‌های کم و صرف زمان کوتاه اتفاق می‌افتد که نتیجه درخشانی را هم به همراه ندارد.
به تازگی شنیدم قرار است در تماشاخانه سنگلج روی صحنه بروید؟ داستان این نمایش از چه قرار است؟
بله. در حوزه سینما و تلویزیون فعلاً کاری ندارم ولی به خانه خود یعنی تئاتر بازگشته و در یک نمایش به ایفای نقش می‌پردازم. فعلاً در پروسه تمرینات نمایش "بنگاه تئاترال" نوشته "علی نصیریان" فعالیت دارم که به زودی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه خواهد رفت. نمایشی فاخر که از هر جهت برای من بازیگر قابل ارزش و دفاع است.
بارها در مورد کمبود اثر و کاهش تولید صحبت کردید. منظورتان از کم شدن تولید آثار خوب چیست؟
در کل تولیدات بسیار کم شده و ما ناچاراً به کم‌کاری گرفتار شدیم. علاوه بر کاهش پیشنهادات و تولید در سینما، با گذشت زمان و کسب تجربه خود بازیگر هم دچار وسواس شده و سعی می‌کند به هر کاری جواب مثبت ندهد. سطح کیفی آثار پایین آمده و ما نمی‌توانیم صرفاً برای هزینه‌های خود هرکاری را قبول کنیم اما به شخصه امیدوارم این وضع با بازگشت برخی از خوبان به عرصه تولید عوض شده و ما بازهم شاهد اتفاقات بزرگ در سینما باشیم.
شما در بسیاری از فیلم‌ها نقش بسیار کوتاهی را ایفا کردید. آیا این قضیه در کارنامه شما خللی ایجاد نمی‌کند؟
مهم کم و زیاد بودن نقش نیست و به اصطلاح نباید نقش را متر زد. برای من به شخصه اتفاق دراماتیکی که نقش در یک اثر ایجاد می‌کند دارای اهمیت و مهم نیست که چه مقدار دیالوگ را در یک اثر بیان می‌کنم. نقش هر چند کوتاه، باید اثرگذار هم باشد. این اثرگذاری باعث می‌شود تا بازیگر بتواند بازی در آن را هرچند کوتاه بپذیرد. اتفاقی که این روزها بسیار کم افتاده و کلاً نقش‌ها کم‌رنگ و کم مایه شده‌اند و یکی از دلایل اصلی کم‌کاری من هم همین مشکلات است.
در حال حاضر فیلم "دو عروس" از شما روی پرده اکران است. اما متاسفانه این فیلم تاکنون فروش خوبی نداشته است. دلیل این امر چیست؟
در حال حاضر فیلم "دوعروس" داود موثقی را روی پرده داریم که دو سال پیش ساخته شده و شاید اگر همان زمان اکران می‌شد اتفاقات بسیار بهتری برای آن می‌افتاد اما در این زمان فیلم فروش چندان مناسبی را ندارد. موثقی سالهاست در این کار پیراهن پاره کرده و فیلمساز خوبی است و فیلمش از آن جنس کمدی‌های محترمی است که به هر دلیل مخاطب را نمی‌خنداند. البته بازهم بگویم که از نظر من تاخیر در زمان اکران یک اثر که برای زمانه خود ساخته شده در فروش آن لطمات زیادی را به همراه خواهد آورد.
برای میرطاهر مظلومی هم تئاتر حیات خلوت سینما است؟
این که می‌گویند تئاتر حیات خلوت بازیگران سینما است را اصلاً درک نمی‌کنم. تئاتر شرافت بازیگر است، تئاتر بنیاد بازیگری است و بازیگران برای برگشتن به تعادل و شرایط آرمانی باید تئاتر کار کنند. مگر می‌شود تئاتر حیات خلوت بازیگران باشد. احتمالاً آن کسی که این جمله را به کار برده از سختی‌های اجرای یک نمایش آگاه نبوده و از سر بی اطلاعی گفته است.
پس تئاتر برای شما همیشه مهم‌ترین دغدغه بازیگری است؟
قطعاً همین طور است. تئاتر شروع و پایان یک زندگی در غالب نقش است. در تئاتر شما فرصت اشتباه ندارید و مثل سینما فرصت برای رسیدن به یک اتفاق زیاد نیست. این دم به دم مخاطب بودن احساس غریبی بوده و برای هر بازیگری جز بازیگر تئاتر به دست نخواهد آمد. وقتی با کارگردان‌های بزرگ کار کنید نظم و انضباط و اخلاق را در همین تئاتر یاد می‌گیرید. تئاتر از نظر من سرمنشا بازیگری است.
جایی گفته بودید که نقشتان در نمایش جدید بسیار متفاوت و جذاب است؟
متن بی‌نظیر "علی نصیریان" در بنگاه تئاترال بسیار روان و شیوا بوده و هر بازیگری را برای وسوسه آن هم با گروهی به این قدرت وسوسه می‌کند. اتفاق جالب اینکه در این نمایش که سه ماه برای آن تمرین کردیم نقش یک زن را بازی می‌کنم و این اتفاق در نوع خود بسیار تازه است. مخصوصاً گریم و طراحی لباس بسیار عجیبی برای این کار در نظر گرفته شده است بی‌شک مخاطب را شوکه می‌کند. در این کار بزرگ و پربازیگر با سعید امیرسلیمانی، ایرج راد و داود فتحعلی بیگی همبازی هستم و به نوعی نقش زن سعید امیرسلیمانی را ایفا می‌کنم.
شما برای این کار سه ماه تمرین کردید در صورتی که بسیاری از آثار روی صحنه در عرض یک ماه تولید می‌شوند. دلیل این زمان زیاد برای تمرین چیست؟
من همواره کارهای سنگین و پربازیگر را قبول کرده‌ام و برای روی صحنه بردن هر اثر ماه‌ها وقت گذاشته و تمرین کرده‌ام. نمی‌فهمم و باور کردنی نیست که چطور می‌شود یک نمایش و یا اثر هنری را با یک ماه تمرین روی صحنه برد. تئاتر پدیده‌ای است که به تمرین، زمان و ممارست نیاز دارد تا به بلوغ خود برسد و به همین خاطر نمی‌شود با یک ماه به اثری هنری دست پیدا کرد.
بازی کردن در تئاتر چقدر با سینما تفاوت دارد و آیا در تئاتر هم نقش کوچک را ایفا می‌کنید؟
بازیگری در تئاتر ریزبینانه و موشکافانه است. به عنوان مثال در تئاتر چیزی به نام سیاهی‌لشکر معنی ندارد و هر فرد که از صحنه حذف می‌شود قطعاً عدم حضورش بخشی از نمایش را با خود می‌برد و اینطور نیست که در تئاتر پدیده‌ای به نام سیاه‌لشکر داشته باشیم. هر بازیگر در تئاتر در هر لحظه تاثیرگذار است و بازی‌اش جزء به جزء دیده می‌شود.
پس زمان استاندارد تمرین از یک ماه بیشتر است؟
بدون شک بله. هر نمایش و هر متن یک مدرک تحصیلی است و بازیگر بعد از آن با تجربه‌ای بی نظیر خارج می‌شود. چه طور می‌شود یک مدرک تحصیلی را با یک ماه تمرین به دست آورد. برخی کارگردان‌ها حتی چند روز اول اجرا را هم به چشم تمرین نگاه می‌کنند تا اجرا بالغ شود اما این اتفاق به هیچ وجه درست نیست. مخاطب باید از همان شب اول با اثری کامل و جامع و تمرین شده روبرو شود و ما نباید صحنه اجرا را محل تمرین خود بدانیم.
در حال حاضر اکثر اهالی تئاتر با مشکل امرار معاش دست و پنجه نرم می‌کنند. وضعیت شما چطور است؟
مشکل بزرگ تئاتر نبود سرمایه و درآمد مناسب است. اگر تئاتر درآمد مناسبی داشت من به شخصه همواره به سمت تئاتر می‌رفتم اما در واقع این اتفاق در تئاتر نمی‌افتد و اکثر کارها از لحاظ مالی بازده خوبی ندارند. من به شخصه به عنوان بازیگر هیچ وقت نمی‌توانم برای گذران زندگی به درآمد تئاتر اکتفا کنم و باید برای درآمد در آثار سینمایی و تلویزیونی به ایفای نقش بپردازم.
آیا تهیه کننده‌های اندک تئاتر به جوانان روی خوش نشان می‌دهند؟
تهیه‌کننده‌ها و اسپانسرها باید با تئاتر آشتی کنند. در حال حاضر تولید تئاتر برای جوانان بسیار سخت شده و جوانان با صرف هزینه‌های شخصی نمی‌توانند آنچه مورد نظرشان است را روی صحنه ببرند. این روزها همه جا از نهادهای دانش بنیان صحبت می‌شود اما آیا یک اتاق دانش بنیان برای فرهنگ و هنر وجود دارد؟، ما نیاز جدی به کارآفرینی هنری و فرهنگی داریم زیرا همین فرهنگ هنر همواره می‌تواند راهگشای آینده یک کشور باشد. جوانان ما برای رشد به حمایت مالی نیاز دارند. امروزه بچه‌های تئاتر بسیار مستعد بوده و برخی آثارشان شاهکار است و واقعاً این وضعیت و این اتلاف استعداد حیف است.
میرطاهر مظلومی
نبود تهیه کننده در سینما هم امروز مشکل بزرگی است و اکثراً از حضور تهیه‌کننده‌های غیر متخصص گلایه دارند. نظر شما چیست؟
متاسفانه در حال حاضر دید کاسبکارانه‌ای در سینما و تئاتر به وجود آمده که به واقع برای این عرصه‌ها سم است. ما باید مدیریت فرهنگی خود را تقویت کرده و به دنبال ایجاد و بسترسازی برای حضور تهیه‌کنندگان حرفه‌ای هنری باشیم. نگاه مادی به هنر نگاهی درست نیست زیرا هنر را از آنچه رسالت آن است دور کرده و آفت فرهنگ می‌شود. هنر باید بدون تفکر به این مسائل کار اصلی خود یعنی فرهنگ سازی را دنبال کند.
این روزها شما در فعالیت‌های خیرخواهانه فعالیت دارید؟
بله. قوه قضائیه تاکنون توانسته با برخی از اقدامات مثل جزیره مهربانی جزیره کیش اقدامات بسیار مفیدی را در فرهنگ‌سازی داشته باشد و خوشبختانه من هم در آن برنامه حاضر بودم. حضور هنرمندان در برخی خیریه‌ها و در برخی موارد آزادی زندانیان مالی توانسته وجهه دیگری از تاثیرگذاری فرهنگ و هنر را نمایان کند. وجهه‌ای که بدون شک با همکاری بسیار مثبت قوه‌قضائیه در این امر امکان پذیر شده و امیدوارم پررنگ‌تر از قبل ادامه پیدا کند.
آیا این اقدامات و حضور بازیگران در خیریه‌ها جزو وظیفه هنرمندان است؟
به لطف و کرم خداوند آبرویی را از همین مردم به دست آورده‌ایم و ما هم می‌خواهیم در حد توانمان آبروی یک مومن را حفظ کنیم. بسیاری از مردم بعد از حرکات خیرخواهانه برخی هنرمندان هر لحظه به ما رجوع می‌کنند تا بانی خیر شویم. به نظر من و همانطور که نظر قوه‌قضائیه است می‌شود بسیاری از مسائل را با حل اختلاف برطرف کرد و ما هنرمندان مثل همیشه در این راه به کمک و یاری قوه قضائیه کشور نیازمندیم.
حضور هنرمندان در چنین مجامعی تا چه به بسترسازی فرهنگی در جامعه کمک کرده است؟
من و اکثر هنرمندانی که گاهاً در اقدامات خیرخواهانه مانند جزیره مهربانی شرکت می‌کنیم از مسئولین قوه قضائیه خواهشمندیم تا با فراهم آوردن برخی امکانات و اجازه‌نامه‌ها ورود ما به زندان‌ها را تسهیل بخشند تا ما بتوانیم از نزدیک به یکی دیگر از وظایف هنری خود که خدمت به مردم است بپردازیم. بسیاری از افراد به غیرعمد به مسیر خطا و مشکل افتاده‌اند و هنرمندان می‌توانند با حضور خود در میان آنان و خانواده‌های آنان به ایجاد فرهنگی مناسب و همچنین ترویج فرهنگ بزرگ بخشش اهتمام ورزند. ما صرفاً خواستار ایجاد بستری هستیم تا من هنرمند بتوانم با کمترین گذران مراحل اداری به زندان‌ها وارد شده و با زندانیان از نزدیک در رابطه باشم. این رابطه بر اساس تجربه و سابقه نشان داده که می‌تواند تغییرات بسیاری را در کل بستر اجتماع ایجاد کند.
تولیدات کم شده و یا مشا نمی‌خواهید بازی کنید؟
من در سالهای دهه هشتاد فعالیت پررنگی در سینما داشتم و حالا کم‌کار و بعضاً بیکار شده‌ام. اما باید دید اصلاً چه مقدار کار در حال حاضر تولید می‌شود که ما بخواهیم باشیم یا نباشیم.
دلیل کاهش تولید آثار فاخر چیست؟ چرا دیگر در اثری مثل ابراهیم خلیل‌الله بازی نمی‌کنید؟
کارهای فاخر تاریخی مثل ابراهیم نیازمند به صرف هزینه‌های فراوان است. اگر بخواهیم سینما شاهد آثار فاخر و قابل دفاع باشد باید در این راه هزینه کنیم. مدیران فرهنگی باید برای تولید چنین آثاری به هزینه کردن راضی شوند. در آن سالها دید بهتری در مورد آثار هنری فاخر وجود داشت. دیدی که این سالها از بین رفته و مسئولین برای آثاری این چنین ارزش زیادی قائل نمی‌شوند. این روند برای بهبود در ابتدا به امر به تغییر نگاه مدیران هنری نیازمند است. من همواره و همیشه برای بازی در آثار فاخر تشنه و آماده‌ام.
منبع: فردا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۵۸۴۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما / صنعت سینما برای زنان جای امن‌تری می‌شود
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، همه‌چیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورک‌تایمز و نیویورکر گزارش دادند که ده‌ها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غول‌های هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفته‌اند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروت‌شان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سالها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدای‌شان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو می‌گرفتند و پا پیش می‌گذاشتند و زخم‌هایی را که بر جسم و روح‌شان وارد آمده بود آشکار می‌کردند. بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفه‌شان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده می‌شد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیش‌تر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوءاستفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشم‌برهم‌زدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید. در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفه‌شان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از این‌گونه انگ‌ها مبرا دانستند. هنوز خبرهایی از رسوایی‌های اخلاقی به صدر خبرها می‌آید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.
جنگ‌های فرانسوی
دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. اینطور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده می‌شود.
دو پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان می‌آید، نام‌های رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح می‌شود. پولانسکی سالها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانه‌ای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سالهاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشورهایی که احتمال می‌دهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری می‌کند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانه‌ها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی می‌داند.
داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخوانده‌شان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخوانده‌اش ازدواج کرد و در تمام این سالها که همیشه حرف اتهامات او به رسانه‌ها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است. در این سالها بعضی بازیگران زن فیلم‌های قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمی‌تواند به درستی در این باره قضاوت کند.
نام‌های بزرگ، ترس‌های بزرگ
نام‌هایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نام‌شان در سیاهه رسوایی‌های جنسی سالهای اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که می‌خواهد از حدش عدول کند می‌داند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمی‌برد و باید بهای کاری را که می‌کند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.
۲۲۰۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901988
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان